او رفته است

و همه چیز تمام شده است

مثل یک مهمانی که به آخر می رســــد

وتو به حال خود رها می شوی

چرا غمگینی ؟

این رسم زندگیست …

شاב باش

نـﮧ یڪ روز بلڪـﮧ هزاراטּ سال

بگذار آواز شاב بوבنت چناטּ בر شهر بپیچـב

ڪـﮧ رو سیاه شونـב آناטּ

ڪـﮧ بر سر غمگیـטּ ڪرבنت شرط بستـﮧ انـב ..!